..Bundaaan yıllar yıllar önce Şile’ye giderken Darlık diye bir köye giderdik.Hemde yaz boyu.Genellikle Zülfiye-Levent ikilisi ile giderdik.Sonra üçlü olduk,yine gittik.Bedirhan ve Kaan 1-2 yaşlarındaydı.Çingene salıncağı kurardık.Kakara,kikiri yani.Ne zaman ki her ikimiz de dörtlü olduk,pek böyle yerlere gitmez olduk.Burayı zaten Levent sayesinde öğrenmiştik.

Sonra ne mi oldu?Dediler ki buraya baraj yapılacak,buraları sit alanı oldu,giriş yasaklanacak filan.Neredeyse 10 yıl olacak,gitmedik.Taa ki geçen hafta sonu,bakalım şu köye dedik.Gittik,resmi çektiğim yer o zamanlar piknik yaptığımız yer,o ağaç  Bedo’ya hamileyken altında uyuduğum ağaç.

Köyde yerleşik kimseler yok,bir kaç hayvan otluyordu çavrede,onlar da köylerden getirilmiş herhalde..soracak kimse de yok.Yıllar geçti ama manzara aynı manzara....Göl kenarına doğru indik,yol kesikti,baraj olarak kullanılıyor mu?bilgi alamadık.Bir nevi şantiye gibi bir şey vardı.Adamlar bal kovanları bile koymuşlar.Hayli ıssız ama çok güzel bir doğada çalışıyorlar.

..

Giriş bölümü tatlı başladı ama gelişme bölümünde tatsız bir konu var.Yol boyu gördüğümüz çöpler on yüz milyon tane neredeyse.Yol boyunca sinir harbi yaşadık Gökhan’la.İnip ucundan başlayalım dedik ama ucu bucağı yok.İşin içinden çıkılmaz gibi bir şey.Yol boyu arabadan atılan çöp,bira şişeleri,pet şişeleri.İnsanımız artık zıvanadan çıkmış.Bir şişeyi arabanızda barındıramıyor musunuz?Bu kadar mı aciziz?Hiç mi ”çevreyi temiz tutalım” diye bir şey duymadın.Hiç mi ”doğayı koruyalım”diye bir şey duymadın.İstanbul’a 5 dakika uzaklıkta nadir nefes alabileceğimiz bir yer var ve onun değerini bilen yok.Bu insanlara doğa canavarı ismini koydum.Bu insanları asla affetmiyorum.Offff ,şiştim...…...Gelişme bölümüne devam…

O gün aylak aylak ,köy köy dolaştık ,çünkü akşama Şile’ye 10 km kala piknik alanlarıdan birinde iftar programımız vardı maaaailecek.Anneanne,babaanne,dedeler,dayı,hala,yenge güzel bir iftar yaptık.Bir saat önce kızarttık,hazırladık nevaleleri..Kerem’le dayısı hamakta sallanarak beklediler iftarı.Yemekler yenmeden önce resim çekmeyi unuttuk,masamız göz doldurucuydu ,kadayıf bile tepsiyle gelmişti .Yemekleri çekmeyi unuttuk ama kahve keyfini resimlemeyi unutmadık.Kayınpederim yaptı kahveleri.

....Yazının sonuç bölümünde de pembe domateslerden bahsedeyim biraz.Şile gezintilerimiz Ramazan boyu sürmekte aslında.Ahmetli diye bir köy favorimiz bu aralar.Çok güzel bir köy.İki hafta sonumuzu orada harcadık.Sebebi de gördüğünüz pembe domatesler.Yok böyle bir tat.Sadece sahurda yiyoruz bitmesin diye.Öyle tuzlamak filan da yok,saf tadını içimize sindiriyoruz yani.Şöyle bir çatal domatesi alıyorsun,damağına yapıştırıyorsun…..

hatlar karıştı galiba.O damağa yapıştırma işi çikolatayla yapılıyordu değil mi?Ramazan boyunca oruç ve diyeti beraber sürdürmeye çalışmaktan kayış koptu tabi.

..Hasılı efendim bu domatesse diğerleri ne diyorum ve noktayı koyuyorum.

Hayırlı kandiller,hayırlı Bayramlar diliyorum.Yarın sabah Cide’ye yolcuyuz.Veeee maaaile.Dönüşte nasipse havadisleri anlatırım.Hoşçakalın…