Bu başlıkta nerden çıktı diyorsunuz değil mi?Bu TRT’de yayınlanmış eski bir dram filmdi benim hatırladığım.Bir anne ile minik kızının hayata karşı gösterdikleri ayakta durma mücadeleleri…annenin adı Ayşe idi de ,sanki anne gibi davranan kızı Elif’ti de.Onun için ELif ana-Ayşe kız denmişti de…öyle bir şeyler hatırlıyorum.Demek içimde bir yer etmiş bu film,yıllardır unutamam.Tabiii ,elbet bir yerden çıkmıştır bu post,o da bende saklı kalsın.

    Bu hafta sınıftan bir veli arkadaşımda toplandık.Sevgili  arkadaşım Ayşegül güler yüzüyle bizi çok güzel ağırladı.Herkes otururken ben onun marifetlerini resimlemekle meşguldüm.Yaptıklarıyla daha kapıda karlılaşıyoruz.Bu kapı süsü çok şık olmuş...Aşağıdaki göreceğiniz resimler ne kadar uğraştıysam da istediğim gibi çıkmadı.Camdan dolayı resimler hep parladı.Yine de yapılan elişlerinin güzelliği,emeği belli oluyordur.Diğer  tepsi haline getirilmiş güzelliklere bir bakar mısınız?Ben krem rengi olana bayıldım,nasıl bir emek..maşaallah diyeyim.Pembe çiçekli de pembe olduğu için bende ayrı bir yer etti ama ille de krem rengi olanı.Güzeller güzeli kızı Elif ,iyi günlerde kullansın inşallah....Aşağıdaki cüzdan ve çiçek yastık,iğnedanlık çalışmamı Elif’e getirdim gelirken.İnşallah beğenmiştir.....Sırf birşeyler yememek için arkadaşa geç gittim.Şu sahne beni yıkan sahne idi.Yok ,yemedim vallahi.Öyle resmini çektim,içime çeker gibi.       Bizin sınıfın toplantılarının çok şirin bir maskotu var.Bu küçük hanımın adı DamlaNur.Artık kol,bacak ,yanak…yiyoruz bu pamuk şekeri.O da biliyor onu nasıl sevdiğimizi,bir cilveler,bir şekerlikler..öldürüyor bizi.O gün de ne şirinlikler yaptı.Bulduğu her takıyı,aksesuarı,çantayı taktı takıştırdı.Daha 1,5 yaşında,giyimdeki uyuma bir bakın.Koltuğu bile uydurmuş artık.Ne diyelim,maşaallahh..